24 Şubat 2010 Çarşamba

Ey Börek! Sen Nelere Kadirsin

Her şey bir tepsi börekle başladı..

Bugün olduğum yer, ben..

Hiç bir gün severek ve isteyerek gitmediğim okul koridorları.. Sadece arkadaşlarımı ve biricik zuzumu görmek amacıyla uğradığım mekandı okul. Derslerin büyük bölümünü uyuyarak geçirdiğim zamanlardı. Bazı hocaların yüzlerini bile tanımadan geçiverdi yıllar. Yaptığım yemeklerin şanı konuşuluyordu o günlerde. Kod adı Mocuk olan arkadaş da bu konuşulanlara kulak misafiri olmuş bir gün. Severim ben de kendisini :) Patatesli severmiş böreği paşam. Akşam eve dönüş yolundan aldım bir kilo yufka, bir kilo patates. Patatesi haşladım, soğanla kavurdum, koydum tepsideki yufkaların arasına, verdim fırına, üzeri kızarmış nur topu gibi bir tepsi patatesli böreğim oluverdi, ben fırının başında çocuğunun doğumunu bekleyen bir baba gibi kıvranırken, nitekim fırını boş bırakmaya gelmez yakıverir güzelim böreği mazallah :)

Sabah mecidiyeköy 75A otobüsünde bir iki dilim indirdim mideye okul yolunda. Öğlen arasında yakalım ben Mocuk'u.. 'Al' dedim 'sana bir tepsi patesli börek'. Öyle bir bakışı vardı ki elimdeki börek dolu kaba, parkta kaybolan çocuğun annesini bulduğundaki sevinci gibi parlayıverdi gözleri.. Sonra baktım bir köşede kimseden habersiz indiriyor mideye börekleri. Yanımızdan geçen bir arkadaşa 'gel' dedim 'sen de al'. Kızdı bana Mocuk, 'söyleme başkasına, ben yicem' dedi.

'Tamam, ben sana yine yaparım' dediysem de dinletemedim, yedi bitirdi börekleri kimseciklere vermeden. Afiyet şeker olsun.. O günden sonra Mocuk'un hayatında bambaşka bir yer edindiğimi anladım. Annesinin nefis yemeklerine duyduğu özlemi işte o gün, benim böreklerimle gidermişti bir nebze de olsa. Ne zaman görse beni, anlatmaya başlardı yanındakilere böreklerimi. İşte şimdi o Mocuk benim, olduğum yerde bulunma sebebim. Yani biricik iş arkadaşım. 7.5 yıl sonunda hala öğrenci olmasına rağmen :) aynı zamanda da bir şirkette çalışan çalışkan arkadaşım, şirkette veteriner hekime ihtiyaç olduğunu bana haber vermeseydi kim bilir belki de nerde olurdum şimdi? İnsanın çalıştığı yerde okuldan bir arkadaşının, hele ki bir böreğe bu kadar vefa gösteren arkadaşının olması kolay kolay olacak şey değil..

Şimdi canım arkadaşım Mocuk, mezun oldu!! Artık O da bir veteriner hekim.. Yılların emeği ve çabası sonucunda ve nihayet mezun oldu. Can-ı gönülden kutluyorum kendisini tekrar ve tekrar..

Ama böreklerimi bu kadar öven, bir börek uğruna arkadaşına istihdam sağlayan bu arkadaşıma bir kez daha börek yaptım mı diye soranlara çok utanarak cevap veriyorum ki 'hayır'. Mocukcuğum biliyorum sana söz verdim, ama aylardır bir türlü kısmet olup da yapamadım sana börek. Ama biraz da korkumdan, şimdi bir kez daha sana börek yaparsam, sen o börekleri yediğinde belki de beni şirkete patron yapabilirsin. Kendimi henüz bu kadar ağır bir sorumluluğa hazır hissetmiyorum. O yüzden sen biraz daha bekle :))

Kendisinin bir de şirin mi şirin bir kız ardaşı var.. Onun börekleri varken zaten benim böreklerimin lafı bile olmaz, tabi bir de Mocuk fırını unutup börekleri yakmazsa!! Sibelcim sevgiler :)) Sen unutmuşsundur, çünkü iyi insanın içinde kötü şey durmaz, nitekim ben hatırlıyorum!!

Canım arkadaşım Mocuk, pardon, canım arkadaşım veteriner hekim Mocuk :) hayatta en zor şey olan işini sevmenin nasıl bişey olduğunu bana yaşattığın için teşekkür ederim. Bir de 4 aydır süren dırdırlarıma katlandığın için..
Her şey bir börekle işte böyle başladı :))

0 yorum: