Bir Garip Hallerdeyim

Garip bir ruh hali içindeyim..
Çok değil bundan yaklaşık bir ay önce meslek hayatımda yeni bir pencere açacak bir iş başvurusunda bulunmuş, görüşmeye gitmiş ve üç saat süren harika bir iş görüşmesi sonucu işe alındığımın haberini almıştım. Bir başarı hikayesine adım attım diye değişik duygular ve heyecan içerisindeydim. Ama yirmi gündür oyalanıyorum. Bu ayın birinde işe başlamam söylendiğinde bütün gerekli belgeleri bir gün içerisinde hazırlamak gibi büyük bir başarı gösterdim. Şimdiyse telefonlarıma çıkılmıyor, çıkılsa da arayacağım ben seni denip aranmıyor. Herhangi bir konuda olumlu ve ya olumsuz bir cavap vermek bence nezaket icabıdır. Deyim yerindeyse topu taca atmaksa nezaketsizliktir.
Eskiden, öğrenciyken benden yaşça büyükler işsizlik sıkıntısı çekip, iş arama silsileleri içinde boğulurken bana bu stres çok anlamsız gelirdi. Ne olacak ki eninde sonunda iş bulunur derdim. Oysa şimdi aynı durumda olan benim. İşsizliğimin ikinci ayına giriyorum. Evde oturmak zevkli de bu stresi yaşarken, telefonun çalmasını, başvuru geri dönüşlerini beklerken pek de hoş bir durum değil.
Ne sıkıntılıymış bu iş arama durumları ya.. Ayın birinde ev sahibi'ciğim parasını tıkır tıkır alırken, üstelik evinde yan gelip yatarak, ben o kirayı nasıl denkleştireceğimin sıkıntısını çekmekteyim..
Bu İstanbuldan gitmek istiyorum artık.. Küçük bir yerleşim yerinde, kendi halimde yaşamak istiyorum. Emeğimin karşılığını almak, huzurlu yaşamak istiyorum..
Bu ayın 26'sında gideceğim bir iş görüşmesinin ikinci aşamasından iyi bir sonuçla çıkmak ve artık bu acabalara bir dur demek istiyorum..
Evet istiyorum..